w szuwary! Jest! Jej głowa ponad wodą. Chwytam jej rękę. Już trzymam. Już nie puszczę. Jezus, Maria... Widzę, że ojciec dopadł Małgośki i ciągnie ją na brzeg. <br>Niosę swoje dzieciątko przez księżycową łąkę do domu. Woda z nas spływa. Mokra piżama oblepia jej ciało - jakbym ją nagą trzymał w ramionach. Zalewa mnie fala gorąca i lęk, żeby ona tego nie wyczuła. <br>W pokoju na wieszaku wiszą żałosne strzępy szarej wełny. <br>Co się stało? Strach na wróble? Co to jest? Ojca nowy garnitur! <br>- Małgośka! <br>Małgośka zanosi się płaczem. Zawijam Ewę w koc, robię gorącą herbatę. Ojciec chodzi, chodzi po pokoju, wreszcie macha