mi kawałek <br>środka, zrobi się przepuklina, co ty na to? Będziesz mnie <br>pielęgnować i zaraz mi przebaczysz... no!<br>- Dominiko! - uśmiecha się wreszcie pani Kamila. - Wyrażaj <br>się mniej obrazowo. Nie trzeba aż takiej pokuty, żadnego <br>noszenia na rękach. A za propozycję czuwania też Bóg <br>zapłać. Darować mogę, w gorącej wodzie kąpana. <br>Zaraz powiesz: "no widzisz, po coś mnie kładła <br>do takiej". A w ogóle kto tu obraża moją córkę? <br>Jaka żmija? Jaka zakała? Dominika znaczy niedziela. Radość. <br>Nie martwię się, głuptasie, przez ciebie.<br>- Nie? - wrzask szczęśliwej do granic szczęścia <br>Dominiki mógłby zerwać na nogi pół pogrążonego <br>w głębokim śnie Kalenia. Gdyby Kaleń