całymi kępami. Dołożył obwieszoną suchymi łuszczynami łodygę świrzepy. Trzykrotnie przewiązał ukłosionym źdźbłem turzycy. <br>Jedna, dwie, trzy<br>Segge, Binse, Hederich<br>Binde zu samene...<br>- Bardzo dobrze - odezwał się z uśmiechem siwowłosy mag. - Brawo, młodzieńcze. Ale czasu trochę żal, a ja chciałbym jak najszybciej wrócić do domu. Pozwolę sobie, bez urazy, ździebko pomóc. Ździebko. Za grosik. Tyle by, jak mówi poeta, moc móc wzmóc. <br>Skinął swym kosturem, zatoczył nim szybki krąg. <br>- Yassar! - przemówił gardłowo. - Qadir al-rah!<br>Od siły zaklęcia aż zadrżało powietrze, a jedna z wychodzących ze Ściborowej Poręby dróg zrobiła się jaśniejsza, sympatyczniejsza, zapraszająca. Stało się to dużo szybciej niż przy użyciu