drzwi i próbuję przekręcić klucz w zamku. Nie pasuje. Więc mówiła prawdę. <br>Wracam na łóżko. Pachnie chlorkiem, stęchlizną. Po chwili uspokoiłem się trochę. Wymyślam sobie od idiotów, ale mimo to ciągle widzę jej twarz i słyszę śmiech czy raczej gardłowy chichot. Wstaję, otwieram walizkę, wyjmuję mydło, ręcznik i myję się. Zimna woda dobrze mi robi. <br>Długo stoję nagi pod drzwiami. Z dołu dochodzą dźwięki muzyki, pijackie śpiewy i krzyki. Gaszę światło. Gwałtowna ciemność. Stoję w niej nieruchomy, bosy, z wciąż łomocącym sercem. Po chwili majaczą kontury szafy, łóżka i stołu, wydobyte słabym blaskiem sierpniowej nocy.<br>Na palcach, jak złodziej, skradam się