co więcej i nie podniosą się. A takoż nie umarłszy.<br>- No... to fest. Ostrzygłem pana na prawdziwego rekruta wojsk polskich. Siedź pan. Jurek to załatwi. Bierz te kudły sybirackie w garść. Dymaj na dwór i spal.<br>- Teraz może pan zjeść - powiedziała Jaśka. - Proszę. Podgrzałam. &lt;orig&gt;Łapsza&lt;/&gt;.<br>- A cóż tu takiego... &lt;orig&gt;łapsza&lt;/&gt;?<br>- Zupa z czarnej mąki i otrębów.<br>- Aaaa... zupka... - powiedział z rozczuleniem. - Zupka... Cóś jak łazanki, tylko malusieńkie... - i śmiejąc się zanurzył łyżkę w misce.<br><br><br>18<br>Im dłużej biedził się nad tym, co powinien zrobić, tym uporczywiej cierpiał. To była istna udręka, skoro nie mógł rozstrzygnąć swojego losu. A miał dogodną sposobność