wyprawy będzie on pracować w posiadłościach swoich zwierzchników. Niższą kategorię już znamy z rozdziału 62: to minimi homines exercitales. Należą oni do tych, co mają obowiązek iść na wojnę (homines <gap> qui in exercito ambolare devit), ale są spauperyzowani - nie mają własnej ziemi i siedzą zapewne w cudzych majątkach jako dzierżawcy. Zwalnia się ich od udziału w wyprawie nie po to, żeby im zabrać jakieś konie, ale żeby ich samych wykorzystać jako pańszczyźnianą siłę roboczą w dobrach dowódców, dopóki nie skończy się wojna. Mobilizacja takich jak oni wolnych dzierżawców powodowała bowiem w posiadłościach longobardzkiej elity niedobór rąk do pracy. Koni zaś, w