pani Linsrumowa. - Oj, jaki chory, taki dreny, że nie daj Panie Boże - i jej szerokie usta zaczynają drgać śmiesznie, a cała twarz przybiera grymas żałosny i trochę niemądry.<br>- Pić.<br>- Może chcesz serwatki?<br>- Mh. Polek pije. Zimne strużki płynu ściekają kątami ust na piersi.<br>- Teraz jest dzień czy wieczór?<br>- Dzień, dzień. Żywioła przyszła na obiad do domu.<br>- Dawno leżę?<br>- Będzie trzecia doba już. A co ty, nie pamiętasz? Przecież rozmawiałeś z ludźmi. I Korsakowa przychodziła, i Burbowa. Mówiłeś, że zimno albo że duszno. W oknie wisi popielate, przymglone niebo. Gałąź bzu monotonnym ruchem przeciera małą szybkę z pękniętym winklem.<br>- Lato...<br>- Co ty