ze specyficzną zmiennością <br>narracji, ekspresji, nawet w ramach jednego wersu. Na przykład w Mszy nr 1 zaliczonej <br>do pierwszej grupy, w wersach Et unam Sanctam ­ et vitam venturi saeculi (Credo) <br><br>kompozytor operuje dużą skalą ekspresji późnoromantycznej harmoniki, kontrastami <br>dynamicznymi, zróżnicowaniem typów linii melodycznej, faktury i częściowo tempa. <br>Ogólnie jednak msze a cappella nawiązują wyraźnie do stylu polifonii wokalnej, <br>np. typ faktury i sposób prowadzenia linii melodycznej głosów wykorzystany w <br>opracowaniu wersu Et incarnatus est ­ ex Maria Virgine (s. 11-12) w Mszy nr <br>5 imituje niemal in crudo styl mszy renesansowej (abstrahując oczywiście od <br>typu harmoniki; prz. 130). Nowowiejski najgłębiej i