stosująca schemat S uznaje jego konkluzję ze stopniem pewności nie przekraczającym T (S) , to postępuje racjonalnie w tym sensie, że powtarzając wielokrotnie ten sposób postępowania uzyskałaby nieujemny bilans zysków i strat z działań opartych na przyjęciu prawdziwości konkluzji schematu S . Wartości teoretycznej tego wywodu nie podważa fakt, że prawdopodobieństwo (tzw. a priori) P(A) jest bardzo często nie znane osobie wnioskującej.<br> Kiedy jednak mamy w ogóle prawo mówić o istnieniu prawdopodobieństwa a priori? Tylko wtedy, gdy - mówiąc językiem naszego przykładu- badana populacja zmienia się pod interesującym nas względem od doświadczenia do doświadczenia: raz charakteryzuje się ona proporcją p elementów posiadających cechę C