Dziwaczny snu i jawy centaur,<br>związany jeszcze głową z bytem,<br>z nerwowym rżeniem szarpał pęta<br>i w nicość gniewnie bił kopytem.<br>Wreszcie się zerwał. I narosły<br>podczas szarpania człeko-zwierza<br>materiał senno-jawny niosły<br>zanegowane snu obrzeża.<br>Opisać go niezmiernie trudno,<br>bo obserwator każdy przyzna:<br>nawet w zawiłym postrzeżeniu<br>dna a priori jest płaszczyzna.<br>W zawrotnych jednak oscylacjach,<br>niesionych przez jawosnu żywioł,<br>płaszczyzny się zwijają w walce,<br>a proste się szaleńczo krzywią.<br>Ba! na najwyższym nawet piętrze<br>zewnętrze zmienia się we wnętrze,<br>bo nie ma tam rodzaju rzeczy,<br>który by sobie sam nie przeczył!<br><br>To wszystko tyczy się przestrzeni.<br>Lecz jakże czas