może, że wbrew wędrownym początkom, mitycznemu wozowi Tespisa, wozom średniowiecznego misterium, które w odpowiedniej kolejności podjeżdżały od jednej grupy widzów do drugiej, cygańskiej sztuce komediantów &lt;foreign&gt;dell'arte&lt;/&gt; - teatr w naszej epoce jest czymś przywiązanym do miejsca. Bardzo być może; iż trzeba do niego pielgrzymować jak się pielgrzymuje do Bayreuth czy Salzburga, a nie wozić go z miasta do miasta i z kraju do kraju. Być może, iż w świecie wprawionym w ruch, który pochwycił na swoje pasy transmisyjne Wenus z Milo, Giocondę i Pietę Michała Anioła, teatr jest fenomenem &lt;orig&gt;wkorzenionym&lt;/&gt; w ziemię, jak drzewo.<br>Gdziekolwiek jest słuszność w tej sprawie, festiwal londyński