zagrożone najwyższą sankcją. Uzasadnienia wyroków były sporządzane w sposób schematyczny, prymitywny (wśród okoliczności obciążających znalazła się też np. wulgarność sprawcy), a beztroska pewność siebie ferujących wyroki mogła sprzyjać popełnianiu pomyłek sądowych. W takich warunkach nie można było nie być przeciwko karze śmierci. Wcale to jednak nie przeczy twierdzeniu, że pełnowartościowym abolicjonistą jest dopiero ten, kto osiągnął swe przekonanie sumienną rozwagą. Uodporniony na zarzut snobizmu intelektualnego albo schlebiania dobremu tonowi określonego środowiska - jest świadom, że i zwolennicy zachowania kary śmierci dysponują argumentami, które powinny być brane pod uwagę w procesie kształtowania opinii publicznej, norm prawnych i fundamentów orzecznictwa. Najtrudniej z tego punktu