pociągała za sobą wypaczenia ideologiczne, które pozbawiają doświadczenie sowieckie jakiejkolwiek powszechnie obowiązującej mocy. Intelektualny pragmatyzm i synkretyzm są może mile widzianą oznaką większej tolerancji, ale są także sygnałem rosnącego doktrynalnego - lub religijnego - indyferentyzmu. Taki indyferentyzm jest pierwszą fazą w stopniowym trwonieniu najistotniejszych wierzeń. Pociąga on za sobą nieuchronnie przejście od absolutyzmu do relatywizmu, od dogmatów do zwykłych poglądów. To przejście jest agonią komunizmu.<br><br>&lt;tit&gt;Rozdział 24<br><br>POSTKOMUNIZM&lt;/&gt;<br><br> Pojawia się teraz nowe zjawisko - postkomunizm. Chociaż wiek dwudziesty nie stał się erą zwycięstwa komunizmu, był jednak stuleciem zdominowanym przez jego wyzwania.<br><br>&lt;page nr=69&gt;<br><br>Te wyzwania szybko tracą na sile, w miarę jak zanika sam komunizm. Jest