takiej, jakiej nie miała i mieć nie mogła nigdy przedtem, przez stanie się kimś innym, tajemniczym i nawet zapewne bardzo mądrym i cierpiącym z przyczyn nadprzeciętnych, &lt;page nr=181&gt; jej szafirowe oczy wezbrały głębokim blaskiem, nos jakby straszył zapowiedzią przedwczesnej i tragicznej śmierci, platynowy blask włosów igrał przewrotnymakordem lekkomyślności i chłodu, a usta, ach, zatrzymałem się przed myślą, że mógłbymje, że śmiałbym je pocałować i nagle zdałem sobie sprawę, że ten mój zachwyt jest zastrachany i upokarzający, ty staruszko, zaszeptałem samym ruchem warg ty Biedactwo!<br>Potem była ta scena z sentymentalno-satyrycznego filmu o wrześniu sprzed dwudziestu lat, syn dziedzica w mundurze kawalerzysty brał