się temuż zawodowi".<br>Postawę Domeyki nazywa Wójcik &lt;q&gt;"bohaterstwem naukowym. Nie jest to określenie przesadne, zważywszy, że okazy w terenie zbierał sam, sam musiał je analizować (nawet nie mógł konsultować się z miejscowym aptekarzem), wreszcie pisać po francusku (w kilku kopiach) i wysyłać do Francji nie wiedząc, czy dotrą do rąk adresata. [...] Przy jego wiedzy i umiejętnościach analitycznych, mógłby najspokojniej prowadzić handel minerałami chilijskimi z najważniejszymi placówkami świata. Zarabiałby z pewnością znacznie więcej niż jako rektor Uniwersytetu w Santiago"&lt;/&gt;. Z książki Sol Serrano wynika, że Domeyko zarabiał mało, nie imał się pracy innej niż naukowa, z honorariów rezygnował lub przeznaczał je na