na temat inscenizacji i zachowań widzów i zawierały czasem gwałtowną obronę własnych koncepcji estetycznych (a nie tylko prezentowanego właśnie w teatrze utworu). Czyli - są to może najbardziej bezpośrednie i spontaniczne (choć z dawna przemyślane) zapisy poglądów dramaturgów na teatr im współczesny i na los ich własnych dzieł w teatrze.<br>Głównym adresatem tych wypowiedzi byli krytycy, potencjalni widzowie i organa cenzury. Inaczej zatem niż w przedmowach do dzieł przeznaczonych tylko "do druku", pisanych dla odbiorcy bardziej elitarnego, określane bywały w nich cele dramatu, w innym stylu pisano także o aktorach i o odbiorcach. Przedmowa do nie przeznaczonego na scenę Cromwella stanowiła autonomiczny