Wallek-Walewski, w części Benedictus <br>swojego Requiem (1937). Melodia ta jest harmonizowana w partii organów, utrzymana <br>w tempie Andantino, dynamice pp, z propozycją delikatnej rejestracji (Vox coelestis). <br>Nadaje tej części charakter medytacyjny, z zestrojoną partią "recytatywną" głosów <br>męskich, z łacińskim tekstem Benedictus. Symbolikę użycia tej pieśni można by <br>łączyć z adresatką (której ta msza żałobna jest poświęcona) oraz semantyką tekstu <br>mszalnego: błogosławiony, idący w imię Pana jest jak pątnik (tzn. adresatka), <br>proszący o wstawiennictwo Najświętszej Marii Panny (s. 22, prz. 21).<br> Krych w Mszy Polskiej ku czci Najświętszej Marii Panny Królowej Korony Polskiej <br>(1939) stworzył rodzaj suity (podobnie jak Nowowiejski w