nóg i rąk. Gdy się już dobrze roztańczył i brakło mu roboty na własnym rewirze (wskutek czego czuł się nadmiernie lekki, jak gdyby rzucał się w próżnię), wtedy biegł na jedynkę pomagać Kantarze. Kelner ten, mimo pięknej czarnej czupryny i kształtnego nosa, miał wyraz twarzy niezwykle tępy, nie objawiający żadnych afektów prócz durnego zdumienia w wyłupiastych oczach. Bywa tak, że w większych zbiorowiskach ludzi żyjących wspólnie przez dłuższy okres pewne jednostki skupiają w sobie dodatnie lub ujemne cechy ogółu. Personel kawiarni "Pacyfik" obarczył swoim kretyństwem Kantarę i uczynił sobie z niego kozła ofiarnego, by móc w każdej chwili nadmiar swej głupoty