spojrzał znów na Elisabeth - należy mi się więcej.<br>- A dlaczegóż to, mój dobry człowieku? - Sophie, zirytowana tym przekomarzaniem, wstała od fortepianu.<br>- Bo dzisiej... - Gurwitsch podkręcił sumiastego wąsa i spojrzał lubieżnie na przyjaciółkę panny Pflüger. - Bo dzisiej mogłem powiedzieć wiele prawdy o pannie Pflüger, a nagadałem samych łgarstw.<br>- Jak macie czelność! - afektowany ton Sophie nie wywarł najmniejszego wpływu na zachowanie Elisabeth, która szybko zapytała:<br>- Nałgaliście? Komu? Kto o mnie pytał?<br>Gurwitsch złożył ręce na wydatnym brzuchu i robił młynka kciukami. Mrugał przy tym porozumiewawczo do Sophie, którą jego impertynencja powoli wyprowadzała z równowagi. Elisabeth znów sięgnęła po pugilares i Gurwitschowi wróciła chęć