społeczna baza komunizmu była bardzo wąska), lecz "historyczna misja klasy robotniczej i jej awangarda - partia komunistyczna". Dominowały dwa wzory rekrutacji elity: w okresie bezpośrednio powojennym wzór komunisty-kombatanta, a w późnych latach czterdziestych i wczesnych pięćdziesiątych wzór komunisty-kombatanta-proletariusza &lt;gap&gt;. <br>Zgodnie ze wzorem komunisty-kombatanta głównym kryterium selekcji elity była akceptacja pryncypiów komunistycznej ideologii potwierdzona przynależnością do partii, aktywnością w organizacjach politycznych działających w czasie wojny w Związku Radzieckim, a następnie w Polsce lub zasługami wojennymi zdobytymi w utworzonej w ZSRR armii polskiej.<br>Wzór komunisty-kombatanta-proletariusza z jednej strony zaostrzał obowiązujące kryteria polityczne, z drugiej - poszerzał grono uprawnionych o "właściwym