zagrożeń, jakie przyniosły nasze własne neoliberalne eksperymenty z lat osiemdziesiątych. Autorzy ci twierdzą, że rozwinęliśmy w społeczeństwie niepożądane cechy, które nie ułatwiają znalezienia długofalowych rozwiązań naszych własnych problemów, nie mówiąc już o problemach innych społeczeństw. Sami piętrzymy przed sobą problemy na przyszłość. Używając języka "modeli", należałoby wyciągnąć wniosek, że bezkrytyczna akceptacja amerykańsko-brytyjskiego kapitalizmu rynkowego jako właściwego modelu na przyszłość dla przekształcających się gospodarek Europy Wschodniej byłaby błędem. Galbraith zauważył już dawno w książce <hi>The Culture of Contentment (Kultura zadowolenia)</>, że dla pochłoniętej walką Europy Wschodniej pogodzenie się z tym faktem może być trudne: <hi>Komunizm upadł; kapitalizm tryumfował. Czy ktokolwiek mógł