Typ tekstu: Książka
Autor: Janicka Bożena, Janda Krystyna
Tytuł: Gwiazdy mają czerwone pazury
Rok: 1998
wolno tego ludziom pokazać, bo będą się bali. Aktor nie może dokumentować nieszczęścia, to nie jest jego zadanie, on ma widza przed nieszczęściem ratować. Nie wolno odbierać nadziei; w banalnych sformułowaniach, że trzeba bronić postaci, chodzi w istocie właśnie o to. Nie odbierać nadziei; na tym opiera się cała moja aktorska wiara.
A potem zmieniły się czasy, atmosfera, ja sama - i nagle z "Białej bluzki" wyrosłam. Już nie mogłam jej grać. Często mnie proszą, żeby chociaż raz. Odmawiam. Została za mną. I myślę, że nie ma już dziś także tamtej widowni.
Teatr jest w ogóle zabawą dość elitarną. Nie uważam, żeby
wolno tego ludziom pokazać, bo będą się bali. Aktor nie może dokumentować nieszczęścia, to nie jest jego zadanie, on ma widza przed nieszczęściem ratować. Nie wolno odbierać nadziei; w banalnych sformułowaniach, że trzeba bronić postaci, chodzi w istocie właśnie o to. Nie odbierać nadziei; na tym opiera się cała moja aktorska wiara.<br>A potem zmieniły się czasy, atmosfera, ja sama - i nagle z "Białej bluzki" wyrosłam. Już nie mogłam jej grać. Często mnie proszą, żeby chociaż raz. Odmawiam. Została za mną. I myślę, że nie ma już dziś także tamtej widowni.<br>Teatr jest w ogóle zabawą dość elitarną. Nie uważam, żeby
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego