W przypadku doznawania głodu fizycznego świadomość koncentruje się przede wszystkim na sobie samej. Mówimy: jestem głodny. Tymczasem w przypadku głodu aksjologicznego popadamy w stan "zapomnienia o sobie". Mówimy: trzeba, aby sprawiedliwości stało się zadość. Nie możemy jednak o sobie zapomnieć zupełnie. Dolną granicą zapomnienia, poza którą nie możemy wykroczyć, jest aktualna konscjentywność. Stąd "naturalnym" sposobem bytowania Ja aksjologicznego jest konscjentywność. Tym, ku czemu Ja aksjologiczne kieruje swe zainteresowania, jest wartość przedmiotowa i... jakaś "biała plama" aksjologiczna w otaczającym świecie, którą należy daną wartością zabarwić. Tutaj trzeba nam zrealizować sprawiedliwość. Tak więc głód biologiczny znika z momentem nasycenia. Ja aksjologiczne nie zna