Typ tekstu: Książka
Autor: red. Soczyńska Urszula
Tytuł: Hydrologia dynamiczna
Rok: 1997
1956) wywodzą się z metody aerodynamicznej. Autor oparł się na równaniu opisującym pionową wymianę turbulencyjną ciepła utajonego i wyprowadził wiele wzorów do obliczania parowania z powierzchni wody. Postać ogólna tych wzorów jest następująca:

pary wodnej nasyconej przy temperaturze równej temperaturze powierzchni wody w zbiorniku (jeziorze) [hPa], e średnia dobowa wartość aktualnego ciśnienia pary wodnej w powietrzu na wysokości 2 m nad powierzchnią wody [hPa], q liczba sekund w dobie.
Wzory Demiańczuka znalazły w Polsce dosyć szerokie zastosowanie. Jednak zdaniem Jurak (1976) wspólnym mankamentem formuł tego typu, opartych na jednowymiarowym modelu dyfuzji, jest nieuwzględnianie w nich rozmiarów zbiornika wodnego, ponieważ założeniem tego
1956) wywodzą się z metody aerodynamicznej. Autor oparł się na równaniu opisującym pionową wymianę turbulencyjną ciepła utajonego i wyprowadził wiele wzorów do obliczania parowania z powierzchni wody. Postać ogólna tych wzorów jest następująca: &lt;gap&gt;<br><br>&lt;page nr=156&gt; pary wodnej nasyconej przy temperaturze równej temperaturze powierzchni wody w zbiorniku (jeziorze) [hPa], e średnia dobowa wartość aktualnego ciśnienia pary wodnej w powietrzu na wysokości 2 m nad powierzchnią wody [hPa], q liczba sekund w dobie.<br>Wzory Demiańczuka znalazły w Polsce dosyć szerokie zastosowanie. Jednak zdaniem Jurak (1976) wspólnym mankamentem formuł tego typu, opartych na jednowymiarowym modelu dyfuzji, jest nieuwzględnianie w nich rozmiarów zbiornika wodnego, ponieważ założeniem tego
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego