najpełniej odczuwana "niesceniczność" Nie-Boskiej komedii nie wynika z odmiennego, niż przede wszystkim u Słowackiego, przetworzenia przez Krasińskiego wrażeń z teatru epoki. Zdecydowanego przesunięcia ku stylowi, przejętemu za operą. (Nieco podobnie - w Manfredzie Byrona, równie gorącego, jak Krasiński, wielbiciela spektakli operowych). Śpiew, muzyka, głosy niewidzialnych atakujące z różnych stron - to akustyka wielkiej opery, nie hałaśliwego spektaklu teatru "romantycznego".<br>Osobliwa odpowiedniość kształtu dramatu do typu ulubionych przez autora spektakli potwierdza raz jeszcze tezę o organicznym związku polskiego dramatu romantycznego i znanego autorom teatru. Nie tylko w sferze przejmowania "efektów" scenicznej dekoracji, ale także w proporcjach elementów konstrukcji świata przedstawionego.<br><br>&lt;tit&gt;Rozdział 9 WYOBRAŹNIA