Kochanowskiego. Po Żalach nagrobnych, o których humanistycznej pretensjonalności była mowa, Flis i Worek Judaszów wydają się świadomą archaizującą stylizacją.<br>Nic bardziej zawodnego, jak szukanie tzw. idei czy myśli przewodniej Flisu, mimo że i tu poeta nie przestaje być moralizatorem. A może właśnie dlatego? W dedykacji do wydania pierwszego proponuje autor alegoryczną interpretację Flisu i wszelkiego flisowania, jako paraboli życia ludzkiego:<br><br>&lt;q&gt;- Abowiem ona złota Odyssea Homerowa cóż inszego jest jedno flis, to jest pływanie Ulissesowe po morzu; Aeneis Wergiliuszowa po niemałej części się bawi żeglowaniem a flisem Eneaszowym [...]. Ale co to wiele mówić, gdyż i żywot człowieczy barzo flisowi jest podobny; i