i jej utwierdzeniu, o radości i owocach, jakie przynosi, oraz o jej potędze i triumfie. Tak rozumiano Pieśń nad Pieśniami w judaizmie jeszcze w I w. n.e. Dlatego istniały znaczne opory przeciw włączeniu jej do kanonu ksiąg świętych. Opory te przełamał Rabbi Akiba ben Josef, który interpretując ten poemat alegorycznie, twierdził, że stanowi on opis miłości Jahwe, ukazanego pod postacią miłującego, czyli Salomona, do Izraela, przedstawionego w postaci umiłowanej, czyli Szulamit. Dzięki temu księga świecka stała się księgą świętą i została włączona do kanonu biblijnego. Mimo to długo jeszcze fragmenty Pieśni nad Pieśniami pojmowane zupełnie dosłownie śpiewano w szynkach i