flis, to jest pływanie Ulissesowe po morzu; Aeneis Wergiliuszowa po niemałej części się bawi żeglowaniem a flisem Eneaszowym [...]. Ale co to wiele mówić, gdyż i żywot człowieczy barzo flisowi jest podobny; i Kościół powszechny chrześcijański łódce w nawalnościach pływającej przyrównany bywa, i Rzeczpospolitą mądrzy ludzie częstokroć do łodzi przystosowywają.&lt;/&gt;<br><br>Sens alegoryczny to jedna płaszczyzna utworu, narzekanie na zepsucie, jakie rodzi się z chciwości i z handlu zbożem - to druga. Trzecia - najcenniejsza - to oparty na autopsji opis podróży, pełne ciekawości świata i spostrzegawczości wierszowane sprawozdanie z mijanych krajobrazów i zapamiętanych obyczajów flisackich. To swoiste nieuzgodnienie planów przypomina nam nieco Reja - jego konstrukcje