wobec której stanął:<br>&lt;gap&gt;<br>Władza jest tu więc - nieomal jak u Shakespeare'a - cnotą, posłannictwem. Oczywiście, wiersze te mają przede wszystkim charakter panegiryczny, noszą ślady dworskiej anegdoty, która stała się zawiązkiem &lt;name type="tit"&gt;Bereniki&lt;/&gt;, niezależnie od jego starożytnego tła.<br>Ale czy rzeczywiście w &lt;name type="tit"&gt;Berenice&lt;/&gt; jest tylko alternatywa dynastyczna rozstrzygnięta panegirycznym happy-endem? Czy tylko alternatywa władzy i miłości, czy tylko wielkoduszność króla i ofiara królowej składają się na tę opowieść o miłości "najwierniejszej i najnieszczęśliwszej"?<br>Najbardziej dworską i najbardziej polityczną tragedią Racine'a jest &lt;name type="tit"&gt;Brytannik&lt;/&gt;. Bohaterką jest tu właściwie - tak się przynajmniej może wydawać - Agryppina, a rozgrywka o władzę między matką a synem jest równorzędnym nieomal