jest w takich przypadkach "negatywnym bohaterem" tekstu.<br>Lecz współczesność musiała oswoić to "puste tempo", którego obrazową wykładnią może być sytuacja użytkownika sieci komputerowej, mającego, wobec rozrostu sieci, dostęp do wciąż malejącego jej wycinka. Tekst literacki jest permanentnie "poniżej poziomu poinformowania" - by odwołać się do terminologii Fügera. Podstawowym tego powodem jest ambiwalentna natura słowa: jego wieloznaczność, ale też czasoprzestrzenna głębia - słowo odsyła do wielu światów, zajmuje jednak czas i miejsce, przez co bezustannie spowalnia informacyjny bieg; w rezultacie to język stanowi "górną granicę" tempa naszego świata. Jeśli literatura ma sprostać współczesności, musi z wiedzy o naturze słowa wyciągnąć wnioski dotyczące poetyki. Czyni