miłości, nie może wyjść w pełni do świata otaczającego, jego uczucia koncentrują się na własnej osobie. A ponieważ uczucia pozytywne skierowane na zewnątrz są nikłe, więc i w stosunku do samego siebie przewagę mają uczucia negatywne. Człowiek narcystyczny nie kocha siebie, lecz nienawidzi lub ma w stosunku do siebie uczucia ambiwalentne. Wskutek skoncentrowania uczuć na sobie nie może rozwinąć w sposób należyty własnego portretu. Oscyluje on razem z uczuciami, nie ma dostatecznej obiektywności, gdyż każda ujemna ocena jest zbyt boleśnie odczuwana. Gdy uczucia skierowane są na zewnątrz, własna osoba i sposób widzenia siebie stają się mniej ważne, a dzięki temu mniej