wiążących je z sytuacją młodzieży, studentów, cyganerii artystycznej. Wobec tak zasadniczych różnic interpretacyjnych wydaje się konieczne wyodrębnienie w ich łonie przynajmniej dwóch nurtów specyficznych: anarchizmu wiejskiego (chłopskiego) oraz miejskiego (rzemieślniczo-przemysłowego). Chociaż nie było między nimi istotnych różnic ideologicznych, ich geneza była nieco odmienna. Stojąc na gruncie tezy o prymitywizmie anarchizmu, nie sposób bowiem wyjaśnić dlaczego rozkwitł najbujniej w rozwiniętej gospodarczo Katalonii, a nie istniał praktycznie na Sycylii, spełniającej pozornie wszystkie warunki i legitymującej się wielkimi tradycjami społecznego bandytyzmu. <br>Wizja agrarnego anarchizmu jaka dominuje w literaturze przedmiotu od czasów Hiszpańskiego labiryntu Brenana jest jednostronna i mocno uproszczona. Uwzględnia jedynie te aspekty