w tym i inteligencję, powierzając jej nawiązanie współpracy ze środowiskami robotniczymi i chłopskimi, oraz młodzieży powierzając jej konkretne zadania do wykonania (zarówno przez naturalne instytucje społeczne, jak np. rodzinę, jak i przez powołane instytucje: związki, organizacje itp.); następnie — modernizację placówek kulturalnych, podnoszenie poziomu wiedzy ich kadr, jak również wiedzy animatorów i działaczy społecznych, wzmożenie funkcji kulturotwórczej Nowego Sącza przez tworzenie wzorcowych placówek oraz uczynienie z kilku wybranych gmin, osiedli czy miast — ognisk promieniujących na okolicę inicjatywami i pracą kulturalną; opracowanie modelu wsi, godzącego w żywe tradycje kultury ludowej z uniwersalistycznymi i nowoczesnymi treściami kultury; wreszcie — podnoszenie kultury życia