jest w stanie podołać "nienasyceniu formy" i "perwersji formalnej".<br><br> Autorka posługuje się dziwną logiką. Najpierw pisze "Wszystkie te &lt;hi&gt;rewelacyjne&lt;/&gt;(podkreślenie - Z. D.)fotografie", a zaraz dalej przypina im łatkę określeniem &lt;hi&gt;"blagierski wygłup"&lt;/&gt;. Bardziej zabawne jest rozumowanie zmierzające do zdyskredytowania Witkacego na podstawie plakatu! Otóż autorka nie ma wątpliwości, że: &lt;q&gt;"Już anonsujący wystawę plakat przemawia jakże literacko. Silnie &lt;orig&gt;rozbielone&lt;/&gt; zdjęcie ukazuje Witkiewicza jako demonicznego spadkobiercę Przybyszewskiego, z szaleństwem w oczach, z papierosem zwisającym z kącika ust"&lt;/&gt;. Straszne, prawda? Tylko nie wiadomo co, plakat, czy też raczej ten jakże logiczny wniosek ukazujący Witkiewicza jako demonicznego spadkobiercę akurat Przybyszewskiego (także plastyka?).<br><br> Tu nie ma