na tego rodzaju konwencjach sposób motywowania zdarzeń i swoista autoreferencyjność słowa, co pozwala nie tylko na przykład na deleksykalizację metafor, lecz konstytuuje stan homeostazy pomiędzy opowieścią a jej przedmiotem, gdyż znaczące i znaczone są tu de facto nierozdzielne i nierozróżnialne. Również płaszczyzna metatekstowa (ujawnienie sytuacji narracyjnej, częste zwroty do czytelnika, antycypacja, dotycząca jednego z wątków kofrespondencja między autorem a Endem) została podporządkowana, bo przez nie uprawdopodobniona, konwencjom literatury dziecięcej, których uprzywilejowanie stanowi charakterystyczną właściwość pisarstwa Bieleckiego. Tadeusz Komendant tak mówił o pierwszych książkach autora End &amp; Fin Company:<br>Nie jest to jednak ani próba zastąpienia świata językiem, jedna z odmian strumienia świadomości