stado bawołów. Nic takiego nie nadeszło. Przeładowali sprzęt i rozlecieli się w przeciwne strony. <br>Mknęli tuż nad ziemią, nad falami traw, wierzchołkami drzew - kilka metrów powyżej. Wszyscy musieli się przypiąć pasami, nagłe zrywy, poderwania i upadki Sikorsky'ego wywracały im żołądki na nice. Daniel wyglądał przez małe okienko. Raz zobaczył stadko antylop skaczące przez trawy, byle dalej od źródła hałasu; raz - wielki szkielet słonia. W pewnym momencie Voestleven pochyliła się i krzyknęła mu do ucha:<br>- Granica!<br>Nie było tam nawet słupa. <br>Oczywiście bali się jak cholera. W każdej chwili mógł ich strącić pocisk ziemia-powietrze, Sikorsky był jedną wielką plamą ciepła, silniki