Nie trzeba dodawać, że w tych sformułowaniach x, w ślad za oszalałym wahadłem, zmierza do nieskończoności.<br>Współczesną obsesję wielkiej liczby obnażył kiedyś Stanisław Lem w recenzji z nie istniejącej książki One Human Minute, która miałaby pokazywać, co w czasie owej minuty robi ludzkość. Oto jeden z najbardziej sugestywnych fragmentów tej apokryficznej recenzji:<br>&lt;gap&gt;<br>Rzecz w tym, że nawet owemu strumieniowi nie można zaufać, bo wcale nie jest tak stały, jak wielkość padającej na ziemię energii słonecznej. Jako że ludzkości przybywa w postępie geometrycznym, ten gejzer bije wciąż wyżej.<br><br>2.<br>Oto zatem dwa obrazy: zamierającego w bezruchu i oszalałego wahadła. Między nimi, jak