określana ogólnie przez Lévi-Straussa jako dodatnia lub ujemna) wobec żony i dziecka pozostaje w strukturalnym związku z postawami wuja do swej siostry oraz siostrzeńca. Analizując materiał etnograficzny stwierdza Lévi-Strauss, że stosunki te pozostają do siebie parami w opozycji, tworzą więc powszechnie obowiązującą strukturę.<br>Rozumowanie autora jest jednak dość arbitralne, co więcej: nie liczy się z faktami. Argumenty logiczne są tu tylko ilustrowane, a nie rzeczywiście dowodzone. Trudno tu bowiem nawet mówić o wnioskowaniu indukcyjnym, skoro abstrahuje się zupełnie od przykładów negatywnych. Nie we wszystkich bowiem społeczeństwach (nawet jeśli brać pod uwagę tylko tzw. "społeczeństwa prymitywne") systemy pokrewieństwa są tak