pracy. <br> Poprzez wyodrębnienie poszczególnych układów uczestnictwa można, po udoskonaleniu niniejszej koncepcji, przystąpić do systemowego badania fenomenu absencji chorobowej. Pierwsza korzyść polega tu na pogrupowaniu czynników absencji w taki sposób, że są one zbliżone do siebie pod względem treści bardziej niż wtedy, kiedy dokonuje się tego na podstawie nazbyt ogólnych i arbitralnych kryteriów. Wykazać to można na prostym przykładzie. W dotychczasowych badaniach podejmowano wielokrotnie problem społecznych uwarunkowań absencji chorobowej. Otóż wydaje się, że klasa zjawisk uznanych za społeczne jest nazbyt szeroka, a przez to niejednorodna. Brak wtedy w miarę jednoznacznego kryterium tego, co społeczne. Ponadto trudno wówczas uzasadnić, dlaczego uwzględnia się jedne