w których autor czuje się na siłach napisać w "przybranym" języku znośny esej czy artykuł, roztropność powstrzymuje go jednak przed tworzeniem w tym języku wierszy, dramatów czy powieści: w tych bardziej wymagających gatunkach autor zdaje się na tłumacza (w najlepszym razie starając się z nim współpracować i powściągać wodze jego arbitralnym zapędom). Choć zarówno metoda Kundery jak i metoda Brodskiego ma swoje zalety, związane z każdą z nich ryzyko jest rzeczywiście wielkie. W pierwszym wypadku pisarzowi zagraża bezustannie niebezpieczeństwo utraty własnego głosu, ześliźnięcia się w bezbarwny i opływowy styl "międzynarodowy", pisania "po translatorsku" (jak można by przełożyć pogardliwy angielski termin translationese