zaburzeń artykulacji, zwanych dysartrią.<br>Poszczególne typy zaburzeń wymowy o charakterze dysartrycznym mają wiele cech charakterystycznych pozwalających na ich rozpoznanie słuchowe.<br>1. Dysartria móżdżkowa cechuje się niewyraźną, "niedbałą" artykulacją oraz skandowanym charakterem wymowy.<br>2. Dysartria opuszkowa słuchowo objawia się wyraźnym przydźwiękiem nosowym, jest jakby "zamazana", w skrajnym przypadku dźwięki nie są artykułowane (anartria). Stan ten powstaje na skutek uszkodzenia nerwów artykulacyjnych względnie ich macierzystych komórek, tzw. jąder w opuszce, czyli rdzeniu przedłużonym.<br>3. Dysartria pozapiramidowa charakteryzuje się tym, że mowa jest cicha, "drżąca", czasem niewyraźna i zwykle przyspieszona.<br>4. Dysartria w miastenii powoduje charakterystyczną nużliwość mięśni artykulacyjnych w miarę mówienia. Mowa jest