nienawiścią i pogardą. Pozostawienie w Warszawie Konstantego i Nowosilcowa świadczyło, że Aleksander nie miał zaufania do Polaków. Nie przestawał obiecywać polskiej arystokracji, że "będzie pracował dla szczęścia Polski", że wciąż rozmyśla o przyłączeniu do Królestwa "zabranych" guberni. Żądał w zamian bezwzględnej uległości i zdania się na jego wolę. Przedstawicieli dawnej arystokracji (Czartoryskiego, Potockiego) stopniowo odsuwał od władzy, zastępując ich ludźmi wyniesionymi przez siebie.<br>Po śmierci Zajączka (1826) urząd namiestnika nie został obsadzony, a jego uprawnienia przeszły na Radę Administracyjną. Większość stanowisk urzędowych znalazła się w ręku spowinowaconej ze sobą koterii Gutakowskich, Sobolewskich i Grabowskich, ludzi giętkich, posłusznie wypełniających monarsze rozkazy.<br><br>29