klęską głodu.<br> Po kryzysie energetycznym świat, głównie jego zachodnia część, nie tyle dostrzegł swe autentyczne problemy, były przecież oczywiste, lub domyślała się ich opinia publiczna, lecz upadła możliwość zaprzeczania ich istnieniu, a także - co ma znaczenie podstawowe - zrozumiano, że muszą być rozwiązane.<br> Kryzys był symptomem ujawniającym nowe tendencje polityczne i aspiracje kulturalne surowcowego zaplecza, czyli tego świata drugiej kategorii z punktu widzenia przemysłowych metropolii kapitalistycznego systemu. Fakt ten poważnie zaniepokoił oficjalną opinię publiczną tych społeczeństw. Dał temu wyraz &lt;name type="person"&gt;John K. Galbraith&lt;/&gt; w wywiadzie dla jednego z pism szwajcarskich. Wyróżnił w nim pięć obaw nurtujących zachodni świat: przed inflacją wewnętrzną i międzynarodową