zajęcia adresowali do tych wszystkich, co zdecydowali się - dobrowolnie aktem świadomego wyboru - wpisać je do indeksu bez względu na obrany kierunek (tylko przyjęcie na seminarium obwarowane było pewnymi warunkami. Nie prowadzano w zasadzie wykładów kursowych słusznie uważając, że znacznie lepiej przeczytać odpowiednie podręczniki samemu niż wysłuchiwać ich streszczania przez niedouczonych asystentów. Natomiast co roku profesor winien był proponować nowy temat, co miało uchronić od rutynowych powtórzeń, nie do uniknięcia w wykładach kursowych. Uniwersytet, bowiem, uważany był za uczelnię dla dorosłych, za miejsce, gdzie uczony dzieli się wynikami swoich jeszcze nie opublikowanych badań ze studentami - traktowanymi nie jako dwudziestoletnie dzieci w wyższym