tendencja do przekraczania pantomimy, a w ten sposób<br>sztuki w ogóle - uczynił to Grotowski, przemieniając pracę swojego<br>zespołu w "laboratorium" o wymowie psychologiczno-filozoficznej.<br>Zapewne, jest to przypadek "przefilozofowania" gry artystycznej aż do <br>samounicestwienia. Istnieją w sztuce pantomimy momenty zapowiadające<br>tego rodzaju konsekwencje; są to: ogólny ton samotności, izolacji,<br>wyobcowania, autorefleksyjny charakter studiowania ruchu ciała jako<br>symbolu. Wydaje się jednak, że sztuka mimu nie łączy się w sposób<br>konieczny z pasywistyczną koncepcją statusu człowieka w świecie.<br> Odcień myślenia filozoficznego ma traktowanie przez pantomimę<br>antroposfery jako struktury wielowarstwowej i wieloznacznej - określone<br>ruchy mają oddać realną rzeczywistość, mają tę rzeczywistość<br>symbolizować i mają