czynniki obiektywnie istniejące. W sytuacji, gdy to tradycyjne podejście traci zwolenników, do głosu dochodzą rozmaite elementy ekonomii instytucjonalnej, co świadczy o stopniowej demitologizacji gospodarki państwowego socjalizmu. Wraz z tą zmianą, punkt ciężkości przesuwa się w kierunku systemów bodźców oraz efektywności dynamicznej w środowisku, które tworzy - jak się zakłada - nie tyle autorytarna struktura hierarchiczna, ile rozproszone, egoistyczne grupy interesu. Pewne wątki zapowiadające tę rewolucję instytucjonalną w ekonomii dostrzec można w publikacjach z początku lat siedemdziesiątych, np. w pionierskiej pracy Kornaia na temat antyrównowagi (Kornai 1971), a następnie w jego teorii tzw. gospodarki niedoboru (Kornai 1980). Jednakże widoczny zwrot w kierunku prawdziwej analizy