w holenderskim mieście Maastricht zrazu brzmi mile dla ucha &lt;orig&gt;antypatyka&lt;/&gt; (odwrotność sympatyka) totalnego stylu myślenia. Po chwili namysłu rodzą się jednak wątpliwości: toż minęło dwadzieścia lat z okładem, odkąd Raymond Aron ogłosił książkę o końcu wieku ideologii. A tu pisarze, artyści, którym powierzyliśmy wiodącą rolę w dziejach postępu ludzkości, nasza awangarda, wloką się po prostu w ogonie i odkrywają tę banalną prawdę na swój użytek z takim opóźnieniem.<br><br>&lt;page nr=160&gt;<br><br>Podejrzewam, że niektórym artystom i niektórym intelektualistom jest niezmiernie trudno rozstać się z wehikułem ideologii, którym posługiwać się można jak balonem w celu wznoszenia chciwego, nienasyconego "ja" na niebotyczne szczyty. I jak to