wieczorowych kursach "nowa inteligencja", prawników niżsi działacze partyjni wyposażeni w "rewolucyjny instynkt" itd.<br>W okresie tym rekrutacja nowych elit odbywała się w zasadzie wyłącznie kanałami partyjnymi. Podstawą legitymizacji nowej władzy nie było poparcie społeczne (w tym okresie społeczna baza komunizmu była bardzo wąska), lecz "historyczna misja klasy robotniczej i jej awangarda - partia komunistyczna". Dominowały dwa wzory rekrutacji elity: w okresie bezpośrednio powojennym wzór komunisty-kombatanta, a w późnych latach czterdziestych i wczesnych pięćdziesiątych wzór komunisty-kombatanta-proletariusza &lt;gap&gt;. <br>Zgodnie ze wzorem komunisty-kombatanta głównym kryterium selekcji elity była akceptacja pryncypiów komunistycznej ideologii potwierdzona przynależnością do partii, aktywnością w organizacjach politycznych działających w