Wasiakiem, rejon szósty.<br>- Pomyłka. To jest mieszkanie prywatne.<br>- Jak to? Nie poczta?<br>- Nie, nie poczta. Do widzenia!<br>Nie było tygodnia bez tych irracjonalnych telefonów! Ktoś na poczcie musiał się walnąć w jakiejś cyfrze, stąd ludziska dzwonili do Zygmunta a to jako do listonosza Wasiaka, a to jako do działu przesyłek awizo. I zawsze kończyli rozmowę z pretensją w głosie, że Zygmunt nie jest pocztą.<br>Dobra. To wszystko bzdury. Ważniejsze, co robić dalej. Za coś żyć trzeba i trzeba coś w życiu robić. Szczególnie, że fatalna siła trzymała go w tym mieście. Bał się wyjechać. Był uzależniony od strachu przed nowym. Może