zarośla.<br>Pod koniec tygodnia na Puszczę, na Stanicę, na Zatokę spadała plaga miłośników ognia, wódy, chóralnych śpiewów. W sobotnie popołudnia miłośnicy napadali Puszczę z toporami wlekli zamordowane siewki. Wieczorem płomienie stosów biły do pierwszych konarów bezbronnych, nadbrzeżnych och, raniły gałęzie.<br>Na pohorze panowała nieograniczona swoboda, nikt sobie nic nie robił az nigdy nie egzekwowanych przepisów. Przy kładce dogorywała tablica na zżartym rdzą pręcie gdzie umieszczono regulamin. Już nieczytelny. Wandale ćwiczyli na nim celność rzutu kamieniem, pustą flaszką, czym popadło.<br>W sobotnie noce zamknięta stanica żeglowała jak arka pośród rozpasanego żywiołu spływającego alkoholem, rykami pod jęk nieprzytomnie szarpanych gitar, tranzystorów wywrzaskujących mocne